Een nieuwe woensdag.. Woensdag staat voor stressen om te starten (uitdelen van ongeveer 80broodjes) en dan genieten van een middagactiviteit.. Ook deze woensdag zag er zo naar uit..
Dacht ik...
Stressen dat zat er wel in zo rond tussen 11h30 en 13h30, maar zoals altijd verliep alles vrij goed.
Aangekomen op het andere internaat, Musschestraat, was bijna iedereen klaar om te vertrekken. We gingen er gewoon op uit trekken, met de fiets, naar de Blaarmeersen en daar zouden we dan wel zien; wat activiteiten doen, wat zwemmen, ...
Ook ik kreeg een fiets, een oud dames model.
Op het gemak en in een lange sliert reden we richting Blaarmeersen waar we 15min later toekwamen.
Via de achterkant reden we de B-Meersen binnen. Recht naar het touwenparcours waar we lekker opwarmden met wat oefeningen op het parcours.
Daarna was het de bedoeling om onze fietstocht verder te zetten via de skieberg tot aan het strand... Maar daar besliste de fiets anders over...
In de onmiddelijke omgeving van de fietsberg hoorde ik plots 'knaks' en voelde in dat mijn rechterbeen plots op de grondstond... Snel kijkend wat er gebeurd was merkte ik op dat mijn pedaal gewoon helemaal op de grondlag.. Afgebroken...
Ik reed nog verder het bergje op waar de rest van de groep stond te wachten...
Daar aangekomen vond ik het verdacht warm worden op mijn rechterbeen...
Toen ik keek zag ik alleen maar bloed... Tis niet mogelijk he!!
Het stuk pedaal dat nog uit stak in de fiets heeft (vermoedelijk) een snee gemaakt in mijn rechtbeen. Op zich was de snee niet super diep maar wel diep genoeg om er mee naar een dokter te moeten (om te laten plakken, naaien was te overdreven...).
Onmiddellijk ben ik in gang geschoten.. Telefoon naar Mevr. Verbeken, telefoon mijn schatje, telefoon mijn dokter, ... Jurgen heeft me dan richting de Pierenput geduwd, zelf trappen (op een pedaal) deed pijn en ik had het gevoel dat het open scheuren was.
Aangekomen heb ik het snel zelf wat verzorgd en was ik klaar om naar de dokter te vertrekken.
Een dikke twee uur na de feiten zat ik tegenover mijn huisarts, Dr Burm.
Eindelijk!
Effe was er twijfelen over plakken of naaien, maar ik wou voor plakken gaan daar dit minder storend is by het trainen en ik dan geen 6weken out ben...
Veel valt er niet over te zeggen, het was een vuile wonde die geplakt is over 10cm ongeveer.. Het was dus de moeite!!
en even was mijn 1/2 marathon van Namen in het gedrang! Maar we zouden samen op zaterdag ochtend beslissen...
een kleine foto reeks:
(nt voor gevoelige kijkers!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten